Onze vrijwilligers zijn van goudwaarde.
Een voetbalclub is meer dan de spelers op het terrein tijdens hun trainingen en/of wedstrijden in het weekend. Een voetbalclub is als een kleine KMO die moet blijven draaien. Een KMO bestaat dankzij werknemers die zich elke dag inzetten voor hun werkgever. Een voetbalclub echter draait op vrijwilligers, die na hun dagtaak in dienst van hun werkgever, zich kosteloos inzetten voor de vereniging.
Die vrijwilliger, die niet betaald wordt voor een als het ware tweede part-time job, staat er meerdere uren per week. Die vrijwilliger die ervoor zorgt dat spelers na een druk voetbalweekend, opnieuw in een gepoetste kleedkamer terecht kunnen. Die vrijwilliger die er voor zorgt dat ouders voor -en na een wedstrijd terecht kunnen in de kantine voor een drankje.
Reeds op maandagvoormiddag melden de eerste vrijwilligers zich aan op de Damburg. Na een druk voetbalweekend zijn de terreinen immers weer aan onderhoud toe: een kolfje naar de hand van onze trouwe groep greenkeepers. Ze zouden kunnen gaan fietsen, thuis genieten van de kleinkinderen die nog te jong zijn om naar school te gaan… Misschien vluchten ze zelfs even van ‘moeder de vrouw’. Maar toch zijn ze elke week trouw op post. Want als het gras te lang is, kan de bal niet rollen.
Na een voetbalweekend zijn ook de frigo’s leeg, de doos met koffiefilters is nog slechts halfvol en er zijn nog maar enkele dozen chips over… Onze trouwe kantinemedewerkers lopen daarom op maandag reeds door de kantine en de stock. Want als jij op zaterdag en/of zondag graag een frisse pint hebt, of jouw topper binnen de jeugd wil graag de rode AA-drink, dan zorgt iemand ervoor dat die rode AA-drink (naast de gele, groene en witte) ook voorradig is.
De frigo’s worden opnieuw gevuld, koffie en snoepgoed worden aangevuld. Jouw drankje vindt dus niet zomaar zijn weg via de goedgevulde frigo, naar de toog waar jij tegenaan leunt. Dat flesje heeft al een hele weg afgelegd tijdens de week.
Je wekker loopt af… het is zondag 8:00 en je moet om 9:00 aan de terreinen staan. Want om 10:00 voetbalt jouw kind zijn/haar topmatch tegen de grote rivaal. In de voetbaltas die de ploegafgevaardigde vrijdagavond gaat halen op de club zitten fris gewassen shirtjes. 20 shirtjes voor het ploegje van jouw topper.
Maar ook de ploeg, die op het plein langs je kind moet voetballen, heeft vers gewassen shirtjes. En de ploegen die gisteren hebben gevoetbald hebben dat ook niet moeten doen in shirtjes die vol modder hingen.
Maandagochtend gaat immers de wekker om 8:00 af bij de vrijwilliger, die net als de voetballers in het weekend om 9:00 op de club toekomt. Voor de wasmachine liggen 20 stapels met shirtjes, moddershirtjes, natte shirtjes, waarschijnlijk shirtjes waarin gevoetbald is met het spreekwoordelijke ‘bloed – zweet & tranen’. En onze vrijwilliger start met het eerste stapeltje en werkt ze stuk voor stuk af, zorgt er voor dat ze in de juiste kast voor de respectievelijke ploegen terecht komen.
Elke week zitten vrijwilligers (medewerkers en bestuursleden), die zich bekommeren om de organisatie van de club, samen tijdens vergaderingen. Mensen haasten zich na hun nine-to-five job naar huis, stoppen snel wat eten naar binnen. Of ze rijden rechtstreeks naar de club. Het verkeer is hels, het is te druk op de baan, dus eten doen ze wel na hun taken op de voetbal. Er staan immers ouders te wachten of de vergadering start dadelijk.
“Hebben we iets geleerd uit vorig weekend? Kunnen we iets beter doen tegen volgend weekend? Hebben we voldoende vrijwilligers om te helpen in onze kantine of moeten we zelf ergens gaan bijspringen? Is sportief alles goed verlopen en kunnen we al werk maken van een sportief evenement dat binnen een half jaar plaatsvindt? Want daar moeten we vandaag aan beginnen als we voldoende tegenstanders op de Damburg willen ontvangen tijdens dat event…
“Lopen de bestellingen goed binnen? Moeten we ergens nog bijsturen en kunnen we ook bijsturen?”
“Is de deal met die ene sponsor al rond of moet iemand nog een paar uur verlof nemen om de sponsor nog eens een bezoekje te brengen? Wie maakt het verslag op van de vergadering en zorgt ervoor dat alles bij de juiste mensen terecht komt?“
Er worden vele topics besproken tijdens deze wekelijkse/maandelijkse vergaderingen. En iedereen die mee aan tafel zit krijgt een nieuw todo lijstje, bovenop een recurrent todo lijstje, mee naar huis.
Dat huis, waar een todo lijstje aan huishoudelijke taken blijft liggen. Het gras thuis staat net iets langer, maar we hoeven er gelukkig geen lijnen te kalken. De was blijft liggen tot net voor het weekend, want op andere weekavonden is er administratie voor de club. Je komt thuis, eet snel wat, ruimt een beetje op en vertrekt naar de club. Je kind voetbalt er immers ook. Een training van je kind zie je niet, want je helpt eerst andere ouders en maakt tijd voor vragen en opmerkingen. Na de training ga je naar huis en je belandt op de zetel met de laptop op schoot. De eigen administratie moet even blijven liggen, want er zitten nog +30 mails in de mailbox die eerst nog moeten beantwoord worden.
Waarom doen we dit?
Omdat we een hart hebben voor de club. Omdat we onze leden graag met een glimlach zien verschijnen op trainingen en tijdens wedstrijden. Omdat deze club anders niet kan bestaan… Maar we doen dit vooral met heel veel liefde voor Bocholt VV.
Zonder onze vrijwilligers is er geen Bocholt VV.
Zonder de tomeloze inzet van al deze mensen, die we bewust niet bij naam noemen omdat we niemand willen vergeten, kan er geen voetbal georganiseerd worden.
Het kan altijd beter, we werken elke dag aan beter, we leren elke dag bij… Maar vooral: We doen ons best.
Iedere vrijwilliger offert een deel van zijn eigen vrije tijd op. En we zijn dankbaar en blij voor élke vrijwilliger, of het iemand is die 1 uur vrijmaakt of iemand die elke dag op de club aanwezig is.
